SOLID EDGE ST7 - powielanie komponentów i szyk wzdłuż krzywej
Inteligentne powielanie części/podzespołów względem wybranych komponentów odniesienia, już istniejących w złożeniu w różnych lokalizacjach.
We współczesnej praktyce projektowej CAD, często tworzy/modyfikuje się złożenia składające się z bardzo wielu części składowych, których łączna liczba może przekraczać nawet kilkadziesiąt lub kilkaset tysięcy.
Praca z tak dużymi złożeniami wymaga stosowania specjalistycznych rozwiązań, opracowanych m.in. z myślą o możliwie szybkim pozycjonowaniu komponentów zespołów względem siebie.
Profesjonalny i wymagający konstruktor pracujący z dużymi złożeniami oczekuje od systemu CAD o wiele więcej, niż udostępnienia zbioru relacji, które można ustanowić w zespole pomiędzy wybranymi komponentami (częściami i/lub podzłożeniami).
Inżynier ma prawo oczekiwać, iż nowoczesny system CAD wyposażony będzie w takie rozwiązania, które umożliwią inteligentne wprowadzanie nowych komponentów do złożenia,
ich błyskawiczne pozycjonowanie, a także modyfikację ich liczności i/lub orientacji przestrzennej, gdy zaistnieje taka potrzeba.
W najnowszej wersji SOLID EDGE ST7 wprowadzono szereg nowych narzędzi, które umożliwiają spełnienie m.in. powyższych oczekiwań.
Użytkownicy ST7 pracujący w środowisku złożenia z pewnością docenią funkcjonalność zautomatyzowanego powielania komponentów, dzięki której można błyskawicznie wygenerować odpowiednią liczbę nowych wystąpień części oraz podzłożeń i automatycznie umieścić je we właściwych lokalizacjach. Opisywane powielanie komponentów zachodzi względem określonych elementów odniesienia.
Przykładem zastosowania tego rozwiązania może być duże złożenie reprezentujące model silnika spalinowego (rys. 1).
Silnik ten posiada cztery spawane wysięgniki (in. łapy) montażowe (wyróżnione czerwonym kolorem), które znajdują się w różnych lokalizacjach względem bloku silnika, co przedstawiono w widoku z boku (rys. 2.a) oraz z góry (rys. 2.b).
Uwagę zwraca istotny fakt, że tylko do jednego z tych kilku wysięgników dodano zestaw łączników gwintowych (śruby i podkładki) oraz element wibroizolacji (rys. 3).
Celem projektowym jest błyskawiczne i zautomatyzowane powielenie ww. zestawu łączników gwintowych oraz elementu wibroizolacji, tak aby ich liczba oraz orientacja przestrzenna była adekwatna w stosunku do wszystkich ww. wysięgników.
W sporej części systemów CAD, w celu wykonania tego zadania należy odrębnie i powtarzalnie wprowadzać do złożenia powielane obiekty wraz z każdorazowym definiowaniem/odtwarzaniem relacji montażowych. W przypadku dużych złożeń może to być wyjątkowo czasochłonne.
Tymczasem SOLID EDGE ST7 umożliwia szybkie oraz inteligentne powielenie ww. zestawu łączników gwintowych oraz elementu wibroizolacji (rys. 4) w taki sposób, aby zostały one dodane do wszystkich innych (lub wskazanych) wysięgników, analogicznie do sposobu w jaki zostały dodane do pierwszego wysięgnika.
Zostanie to dokonane w sposób zautomatyzowany na podstawie orientacji przestrzennej powielanych oryginalnych obiektów, względem głównego elementu odniesienia, jakim jest wysięgnik, do którego zostały one przytwierdzone (rys.5). Pozostałe wysięgniki (ściśle: ich wszystkie lub wybrane wystąpienia) będą pełniły rolę docelowych elementów odniesienia dla powielanych obiektów (rys. 6).
Omawiane zadanie powielenia zostaje zrealizowane prawidłowo i błyskawicznie. Efekt przedstawiono na rys. 7 (warto porównać go z rys. 3).
Powielone obiekty zachowują się w sposób asocjatywny: jeżeli zmieni się liczba i/lub orientacja przestrzenna wysięgników (docelowych elementów odniesienia), wówczas liczba i/lub orientacja przestrzenna powielonych obiektów zostaje właściwie i automatycznie zaktualizowana (rys. 8).
Ta nowa funkcjonalność zdecydowanie przyspiesza tworzenie/modyfikowanie złożeń posiadających komponenty (części i podzłożenia) o licznych wystąpieniach, które to komponenty są identycznie pozycjonowane względem elementów odniesienia, tj. np. części sąsiadujących. Powyższe zachodzi także z założeniem, iż liczba i położenie elementów odniesienia (wpływająca na liczbę i położenie powielanych komponentów) mogą być zmienne w czasie – rozwiązanie to funkcjonuje bowiem w sposób asocjatywny.