SOLID EDGE ST7 aktualizacja informacji w oznaczeniach tolerancji

W dokumentacji płaskiej 2D powstałej na bazie modeli 3D, zarówno w dokumentacji wykonawczej, jak i złożeniowej, często zdarza się, że stosunkowo duża liczba adnotacji (np. technologicznych) zawiera w sobie informacje pochodzące z jednego źródła (tj. od tego samego elementu odniesienia).

Przykładowo:

1. w dokumentacji wykonawczej:

• wiele różnych oznaczeń tolerancji kształtu i położenia ma odnosić się w swym zapisie do tej samej bazy pomiarowej oznaczonej np. literą „A”,
• wówczas ww. nazwa bazy pomiarowej jest elementem odniesienia,

2. w dokumentacji złożeniowej:

• sporo uwag montażowych ma być identycznych z uwagą główną, np.”Sprawdzać luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16″,
• wówczas treść uwagi głównej może być uznana za element odniesienia.

Podczas procesu projektowego, dochodzić może do częstych zmian dotyczących ww. elementów odniesienia, np.

ad. 1:

• nazwa ww. bazy pomiarowej może zmienić się z „A” na „C”(choć lokalizacja bazy może pozostać niezmieniona),

ad. 2:

• treść uwagi głównej może zmienić się np. z początkowej „Sprawdzić luz w sposób przedstawiony na rys. 14.001.40.16″ na „Sprawdzić luz jak na rys. 14.001.41.24″.

W takiej sytuacji, pojawia się konieczność zaktualizowania:

ad. 1:

• wszystkich niezbędnych oznaczeń tolerancji kształtu i położenia, tak aby teraz odnosiły się do bazy pomiarowej oznaczonej zmienioną literą „C”,

ad. 2:

• wszystkich niezbędnych uwag montażowych, które teraz mają odsyłać do rysunku o zmienionym numerze 14.001.41.24 i dodatkowo mają być krótsze w treści.

Manualna aktualizacja ww. informacji może być procesem długotrwałym i trudnym do przeprowadzenia, w wyniku czego w dokumentacji 2D najprawdopodobniej mogą pojawić się wówczas błędy.

Aby zagwarantować poprawność dokumentacji 2D, SOLID EDGE ST7 umożliwia automatyczną i natychmiastową aktualizację informacji zawartych w adnotacjach, odnoszących się do ww. zmiennych elementów odniesienia.

Przydatność tego rozwiązania zostanie w pierwszej kolejności przedstawiona na przykładzie dokumentacji wykonawczej jednej z płyt narzędzia technologicznego (rys. 1), a ściślej – wybranego przekroju łamanego ww. płyty (rys. 2).

Rys. 1. Dokumentacja wykonawcza SOLID EDGE ST7

Rys. 2. Wybrany przekrój łamany z dokumentacji wykonawczej SOLID EDGE ST7

Na wybranej płaszczyźnie płyty (na jej podstawie) ustanawia się bazę pomiarową, w wyniku czego, do właściwej krawędzi ww. przekroju zostanie przytwierdzona ramka bazy pomiarowej (rys. 3.a). Baza pomiarowa otrzymuje oznaczenie „A”.

Następnie, na ww. przekroju łamanym mają zostać umieszczone następujące przykładowe adnotacje z grupy oznaczeń tolerancji kształtu i położenia:

• tolerancja równoległości (położenia) przeciwległej płaszczyzny płyty, względem ww. bazy pomiarowej, o wartości 0,1 mm (rys. 3.b),
• tolerancja prostopadłości (położenia) osi wybranych otworów, względem ww. bazy pomiarowej, o wartości 0,05 mm (rys. 3.c).

Rys. 3. Oznaczenia tolerancji położenia zlinkowane z bazą pomiarową w SOLID EDGE ST7

Jedna z ważniejszych nowości SOLID EDGE ST7, dotycząca dokumentacji płaskiej, polega na tym, iż wiele elementów odniesienia może mieć charakter zmiennych, w przeciwieństwie do informacji o stałej wartości (np. niezmiennego tekstu).

W opisywanym przypadku (rys. 3), nazwa bazy pomiarowej ma właśnie charakter zmiennej i do tej konkretnej zmiennej odwołują się obydwa oznaczenia tolerancji położenia. Składnię znanego oznaczenia tolerancji równoległości, zawierającą link do ww. zmiennej, w przeciwieństwie do klasycznego niezmiennego tekstu, przedstawiono na rys. 4.

Rys. 4. Link do zmiennej nazwy bazy w składni ozn tolerancji położenia SOLID EDGE ST7

Dzięki temu rozwiązaniu SOLID EDGE ST7, osiąga się znaczące korzyści.