Parametryzacja modeli części w Technologii Synchronicznej

Parametryzacja w trybie synchronicznym może wydawać się bardziej złożona ze względu na fakt, że wymiary czy relacje są wprowadzane bezpośrednio w odniesieniu do lic, krawędzi i punktów, a więc konieczne jest uwzględnienie trzeciego wymiaru (Rys. 5). Trzeba również pamiętać, że wszelkie parametry, których brakuje (a przecież nie są wymagane), mogą zostać wykryte przez Reguły i odwrotnie, w trakcie edycji kompletnie opisany parametrami model może sygnalizować konflikty z wykrytymi Regułami. Mimo tego parametryzacja w trybie synchronicznym ma dużą przewagę nad parametryzacją modeli sekwencyjnych, niektóre z jej zalet z nich wymieniono poniżej:

• Parametryzacja geometrii jest możliwa w odniesieniu do modeli importowanych, zarówno z poziomu części, jak i złożenia!

• Wiązania geometryczne i wymiarowe mogą być "zamrażane" (blokada relacji lic, odblokowanie wymiaru; szybkie wyłączenie z rozwiązania z panelu Reguł) lub szybko usuwane niezależnie od sposobu modelowania.

• Zarówno wymiary, jak i relacje lic mogą być wprowadzane na dowolnym etapie modelowania (brak sekwencji zdarzeń).

• Wybrane operacje proceduralne mogą być "przerywane" i zamieniane na zwykłe zestawy lic niezwiązane parametrami.

Na rysunku 5 przedstawiony został model blaszanej prowadnicy z otworami pochodzący z systemu Inventor. W pierwszym etapie model został przekonwertowanyna synchroniczną część blaszaną, dzięki czemu system automatycznie rozpoznał zagięcia i parametr grubości blachy.

W kolejnym etapie zastosowano polecenia Rozpoznaj otwory i następnie Rozpoznaj szyki otworów (nowość Solid Edge ST6), w wyniku czego w modelu pojawiły się operacje proceduralne Otwór i Szyk (automatycznie!), umożliwiające szybką zmianę rodzaju otworów, ich rozmieszczenia
i ilości wystąpień. W ostatnim kroku wprowadzono Relacje lic (m.in. Równy promień - równość zaokrągleń R5 w narożnikach oraz Symetria - symetria bocznych lic prowadnicy względem ZY) oraz zablokowane wymiary PMI, z których niektóre uwikłane zostały w formuły matematyczne.

Na ilustracji przedstawiono przykładową edycję wysokości prowadnicy z 35 na 45 mm, w trakcie której zaobserwować można między innymi działanie prostej formuły matematycznej, definiującej równość dwóch wymiarów.

Rysunek 5: a) model blaszanej prowadnicy zaimportowany do środowiska Sheet Metal;

Rysunek 5: b) parametryzację wykonano w trybie synchronicznym z wykorzystaniem Relacji lic (widoczne w PathFinder) oraz wymiarów zablokowanych i formuł matematycznych; c) na ilustracji widoczna jest zmiana wysokości prowadnicy - w rozwiązaniu uwzględniona zostaje formuła matematyczna równości dwóch wymiarów.

Nie można pominąć jeszcze kilku istotnych aspektów parametryzacji modeli importowanych, takich jak automatyzacja wprowadzania parametrów czy tworzenie wielu wariantów detali. Najprostszą formą takiej automatyzacji jest konwersja wymiarów sterujących ze szkicu na zablokowane wymiary PMI sterujące bryłą 3D (np. Przeciągnij lub Obróć). Jeżeli chodzi o wiązania geometryczne, to mogą być wprowadzane automatycznie dla modeli natywnych i importowanych(!) w trakcie edycji geometrii z włączonymi Regułami - po rozpoznaniu odpowiednich zależności system zapisuje je w postaci trwałych relacji lic w PathFinder (Rys. 6). Niewątpliwie unikatową funkcjonalnością jest parametryzacja modeli importowanych z możliwością błyskawicznego utworzenia wielu wariantów detalu. Wystarczy w opisany powyżej sposób wprowadzić odpowiednie zablokowane wymiary PMI, wymagane relacje lic (choć nie są potrzebne, ponieważ mogą być uwzględniane Reguły!) i użyć tej samej funkcjonalności Rodzina części, która stosowana jest dla natywnych modeli Solid Edge (Rys. 7).

Rysunek 6:Automatyczne utworzenie trwałych relacji na podstawie rozpoznanych zależności geometrycznych w modelu.

Rysunek 7: Dwa warianty prowadnicy wygenerowane automatycznie w oparciu o model importowany.

Artykuł ten oczywiście nie wyczerpuje tematu parametryzacji modeli w Solid Edge , gdyż pozostaje aspekt parametryczności w złożeniach. Przecież zarówno relacje 3D (odpowiedzialne sterowanie położeniem komponentów), jak i relacje Inter-Part (geometryczne i wymiarowe, które sterują "dopasowaniem" geometrii części) również odpowiadają za przewidywalne i inteligentne zachowanie się modelu złożenia, zgodne z intencją konstruktora. Sposoby tworzenia parametrycznych złożeń, z uwzględnieniem narzędzi Technologii synchronicznej zostaną przedstawione w kolejnych publikacjach.

Tomasz Luźniak
Inżynier systemów CAD
GM System