SOLID EDGE - Nowości w wersji ST5 cz.1

27.11.2012 Skomentuj pierwszy

cad 3dcad solid edge st5 technologia synchroniczna

Przedstawiamy najważniejsze rozwiązania wprowadzone do SOLID EDGE ST5 - najnowszej wersji wiodącego systemu CAD 3D/2D klasy mid-range.

Według producenta systemu, firmy SIEMENS, do SOLID EDGE ST5 wprowadzono ponad 1300 nowych funkcjonalności. W niniejszym zestawieniu, przedstawiamy te najważniejsze, dodatkowo pogrupowane wg środowisk 3D/2D, gdzie znajdują swe główne obszary zastosowań.

1. Środowiska Części (Part) oraz Części Blaszanej (Sheet Metal)

SIEMENS wprowadza tzw. wielo-obiektowość do modelowania części i blach w SOLID EDGE ST5. W pojedynczych plikach .PAR oraz .PSM, które w złożeniu .ASM celowo występują jako pojedynczy komponent (np. do kupienia / zamówienia jako jeden spójny, handlowo niepodzielny wyrób), można teraz zamodelować wiele odrębnych obiektów, których kształt może być łatwo uzależniony od siebie.

Dodatkowo, wszystkie lub wybrane ww. obiekty można zapisać do postaci osobnych plików .PAR lub .PSM, a także do postaci osobnego złożenia .ASM, które zawierać będzie te obiekty jako odrębne części.

W karcie Pathfinder zastosowano nowe i bardzo czytelne grupowanie odrębnych obiektów bryłowych (w przypadku wielo-obiektowości) oraz odrębnych i zamkniętych obiektów powierzchniowych. Co więcej, teraz operacje logiczne wykorzystujące algebrę Boole'a mogą być wykonywane w sposób analogiczny dla obiektów bryłowych i dla powierzchniowych, bez względu na to, który rodzaj obiektu jest modyfikowany (bryłowy lub powierzchniowy), a który użyty do tej modyfikacji (jw.).

jeden z kilku obiektów bryłowych w jednym pliku .PAR

jeden z kilku obiektów powierzchniowych w jednym pliku .PAR

Wprowadzono całkowicie nowy i poważnie rozbudowany sposób wizualnej komunikacji "system - użytkownik" podczas edycji części i blach, z wykorzystaniem technologii synchronicznej. Dzięki odpowiednim kolorom, istnieje możliwość wizualizacji obszarów modelu, w których wprowadzono zmiany, a także wskazania jego fragmentów, gdzie edycja nie ma zachodzić. Czytelna kolorystyka sprzyja zrozumieniu zależności geometrycznych pomiędzy modyfikowanymi elementami 3D.

Dodany został nowy intuicyjny podgląd zmian, które dopiero mają zajść w wyniku edycji synchronicznej, z opcją chwilowego odblokowania zamkniętych wymiarów sterujących PMI, a także relacji i/lub reguł.

Opracowano rozwiązania dla dokładnego rozpoznawania i edycji otworów znajdujących się w zaimportowanych modelach. System rozpoznaje i odpowiednio grupuje otwory znajdujące się we wczytanej geometrii. Dodatkowo, użytkownik ma możliwość zmiany domyślnej postaci otworów do postaci uprzednio zdefiniowanego standardu, włącznie z własnymi ustawieniami. Opisywana edycja możliwa jest dla całej bryły, a także dla wybranych lic i to już w chwilę po zaimportowaniu modelu z formatu pośredniego (np. SAT), albo bezpośrednio z innego CAD (np. z SolidWorks .SLDPRT).

Pojawiły się nowe możliwości wykorzystania sterujących wymiarów PMI w trybie modelowania synchronicznego. Do już istniejących sposobów zmiany wartości wymiaru (dzięki przesunięciu fragmentu modelu "od lewej strony linii wymiarowej" oraz "z prawej strony"), wprowadzono możliwość edycji symetrycznej, z jednoczesnym oraz równym przemieszczeniem obydwu ww. fragmentów ("z lewej i prawej").

Rozbudowane zostały narzędzia służące do tworzenia powierzchni rozpiętych na wskazanych krawędziach otoczenia (Powierzchnie Ograniczone). Dodano szereg opcji definiowania ewentualnej styczności z wybranymi powierzchniami sąsiadującymi, narzucania wysokiego stopnia nowych powierzchni w celu zapewnienia im estetycznego kształtu, a także uwzględnienia w ich definicjach dodatkowych krzywych wiodących.

Udostępniono nowe polecenie dla tworzenia rowków (z różnymi rodzajami ich przekrojów poprzecznych oraz zakończeń), do wykonania na licach płaskich oraz niepłaskich (np. walcowych). Rowki doskonale sprawdzają się również w unowocześnionym zbiorze relacji dla złożeń, o czym w dalszej części opracowania.

Wprowadzono szereg nowych możliwości wyrównywania wielu otworów tworzonych i edytowanych w trybie synchronicznym, zarówno na licach płaskich, jak też na licach walcowych (jak na rys. poniżej: wzdłuż osi lub na wybranym przekroju poprzecznym).

Zostały opracowane narzędzia umożliwiające różnorodne zachowanie się otworów podczas edycji zaokrągleń, z którymi otwory te są współosiowe: a) osie otworów przemieszczają się wraz z osiami edytowanych zaokrągleń i zmienia się odległość między otworami, b) osie otworów pozostają na swej niezmienionej pozycji kosztem zmiany innych wymiarów, np. zewnętrznych.

Przyspieszono proces edycji synchronicznej dla złożonych obszarów modelu. W wielu przypadkach oznacza to nawet tzrykrotne skrócenie czasu, poświęcanego na wprowadzenie znaczącej zmiany w geometrii w porównaniu do (i tak szybkiej) wersji ST4.

W systemie SOLID EDGE ST5 istnieje możliwość edycji operacji znajdujących się w komponentach złożenia (częściach i blachach) już bez wyraźnego przełączania się w tryb pracy w kontekście tego złożenia. Zdecydowanie przyspiesza to wprowadzanie zmian w zespołach części, co ma szczególne znaczenie w przypadku średnich oraz dużych zespołów.

Do już istniejącej funkcjonalności tworzenia operacji w częściach i blachach z poziomu złożenia (Operacje w złożeniu, Operacje w częściach z poziomu złożenia), wprowadzono możliwość tworzenia operacji bezpośrednio w częściach, tak, aby cały zapis informacji nt. tych operacji znajdował się wyłącznie we wskazanych komponentach zespołu.

Zwiększono łatwość tworzenia i edycji gwintów w trybie modelowania synchronicznego.

Sieć żeber może być teraz operacją podstawową, tj. całkowicie pierwszą operacją wykonaną w procesie projektowania, zarówno dla modelowania synchronicznego, jak też tradycyjnego.