Creo Unite - współpraca z innymi systemami CAD

Rynek oprogramowania CAD od zawsze zmagał się z jednym podstawowym problemem: jak ułatwić współpracę między firmami korzystającymi z różnych systemów CAD?

Ponieważ każde narzędzie CAD przechowuje dane we własnym, zamkniętym formacie, model stworzony przez konstruktora w Pro/ENGINEER był bezużyteczny dla kontrahenta używającego do projektowania konkurencyjnego rozwiązania. Dlatego też, by umożliwić przenoszenie danych między różnymi systemami CAD, opracowane zostały formaty neutralne, takie jak IGES czy STEP. Formaty te mają niezaprzeczalną zaletę, jaką jest otwartość standardu i łatwość odczytu w dowolnym narzędziu CAD. Nie da się jednak ukryć, że są obarczone również wadą, którą jest „oderwanie” od podstawowego projektu – konstruktor musi zadbać o to, by po zmianie projektu w natywnym formacie wygenerować dane dla kontrahenta w formacie neutralnym, co wydłuża czas pracy i wymaga dodatkowej weryfikacji. Ponadto zawsze istnieje ryzyko, że ktoś zapomniał eksportować model do formatu STEP lub IGES, przez co podwykonawcy nie mają świadomości wprowadzonych zmian.

Aby rozwiązać ten problem, firma PTC wprowadziła w 2014 roku Creo 3.0 z Technologią Unite. Technologia Unite to innowacyjne rozwiązanie, dzięki któremu Creo jest w stanie odczytać modele zapisane w natywnym formacie (np. SolidWorks, Siemens NX, czy CATIA) i bezpośrednio zintegrować je z modelami Creo. Tradycyjne rozwiązania, stosowane powszechnie w innych narzędziach CAD polegają na importowaniu geometrii i zapisaniu jej w natywnym formacie narzędzia. W takim przypadku traci się powiązanie z oryginalnym plikiem i jakakolwiek aktualizacja oryginalnego modelu oznacza konieczność ponownego importu i odtwarzania założeń projektowych. Technologia Unite natomiast daje unikatową możliwość wprowadzenia do projektu modeli w ich natywnym formacie (bez konieczności importu) oraz wykrycie zmian w przypadku zaktualizowania modelu w jego natywnym systemie. Skraca to czas projektowania, ponieważ nie jest już konieczne stworzenie dodatkowego formatu neutralnego do wymiany danych; wystarczy jedynie udostępnić najnowszą wersję projektu zapisaną w natywnym formacie systemu CAD, a Technologia Unite zapewni możliwość umieszczenia go w projekcie oraz zaktualizowanie geometrii modelu, jeżeli zostanie ona zmieniona w oryginalnym narzędziu CAD.

Rysunek 1. Zespół Creo Parametric 5.0 zawierający komponenty pochodzące z różnych systemów CAD

Technologia Unite w Creo jest bardzo prosta w użyciu – nie wymaga dodatkowych konwerterów, licencji ani dostępu do zainstalowanej wersji oryginalnego systemu CAD. Wystarczy otworzyć model tak samo, jakby był to natywny model Creo, a Technologia Unite zadba o właściwe wczytanie jego geometrii. Technologia ta jest również bezpieczna z punktu widzenia ochrony własności intelektualnej: wczytywana jest geometria modelu z innego systemu CAD, ale nie jego historia (drzewo operacji).

Technologia Unite w praktyce – współpraca z dostawcami

Rozważmy następujący scenariusz: konstruktor projektujący golarkę współpracuje z dostawcą używającym systemu Siemens NX i otrzymał od niego model silnika elektrycznego. Dzięki Technologii Unite umieszcza ten silnik bezpośrednio w zespole Creo Parametric.

Rysunek 2. Model z systemu Siemens NX umieszczony w zespole Creo Parametric

Po wstawieniu modelu silnika do zespołu, konstruktor wykorzystuje jego geometrię jako referencje do umieszczenia kolejnych komponentów zespołu, tym razem zaprojektowanych w Creo Parametric. Jak widać, model z zewnętrznego systemu CAD jest traktowany tak samo jak natywny model Creo.

Rysunek 3. Model z Creo Parametric wstawiony względem modelu z systemu NX

Po umieszczeniu w zespole modelu zaprojektowanego w Creo okazuje się, że projektant nie uwzględnił wycięć na styki wychodzące z silnika i należy to teraz skorygować, by uniknąć kolizji podczas montażu rzeczywistego produktu. W tym celu konstruktor wykorzysta zaawansowane funkcje Creo Parametric dotyczące kopiowania geometrii, by mieć pełną kontrolę nad ewentualnymi, przyszłymi zmianami konstrukcji.

Rysunek 4. Skopiowanie geometrii z modelu NX jako referencji dla wycięcia

Rysunek 5. Dodanie wycięć pod styki silnika

Jeżeli model zostanie zmodyfikowany w swoim natywnym narzędziu CAD, Creo Parametric, za pomocą Technologii Unite wspomaganej dodatkowymi rozszerzeniami z rodziny Creo Collaboration, jest w stanie rozpoznać te zmiany i odpowiednio zaktualizować model. Dzięki temu konstruktor wykorzystujący w swoim projekcie dane z wielu systemów CAD ma zawsze pewność, że korzysta z najnowszej dostępnej wersji modelu.

Model silnika golarki, wstawiony do zespołu Creo Parametric, został zmodyfikowany w swoim natywnym systemie Siemens NX. Zmiany te zostały automatycznie odzwierciedlone w zespole Creo Parametric, w którym jest wykorzystywany ten silnik.

Rysunek 6. Oryginalny model silnika z systemu NX

Rysunek 7. Zaktualizowany model silnika z systemu NX

Jak widać, po modyfikacji modelu w systemie Siemens NX, styki silnika zostały przesunięte i oryginalne położenie wycięć w modelu Creo Parametric jest już nieaktualne. Ponieważ konstruktor pracujący w Creo chce zachować pełną kontrolę nad zmianami konstrukcji, wyłączył automatyczną aktualizację położenia tych wycięć. Zamiast tego otrzymuje powiadomienie w drzewie modelu oraz w Centrum powiadomień, że położenie niektórych cech jest już nieaktualne.

Rysunek 8. Powiadomienia o nieaktualnej cesze w modelu

Dzięki Centrum powiadomień konstruktor może szybko uzyskać informacje, która cecha i w którym modelu stała się nieaktualna oraz szybko zlokalizować ją w drzewie modelu.

Rysunek 9. Nieaktualna cecha wyświetlona w Centrum powiadomień i w drzewie modelu

Po odszukaniu nieaktualnej cechy konstruktor przeprowadza analizę zmian, jakie zostały wprowadzone w zaktualizowanym modelu. Wykorzystuje w tym celu funkcje rozszerzenia Design Exploration, dzięki którym może w prosty sposób sprawdzić, w jakich obszarach modelu zaszły zmiany, a co więcej, jak przeniosą się one na projekt modelu Creo Parametric.

Rysunek 10. Wyświetlenie różnic między nieaktualną i zaktualizowaną geometrią

Po zakończeniu analizy konstruktor decyduje się zaktualizować skopiowaną geometrię. Wycięcia pod styki silnika są wtedy odpowiednio przesuwane, aby dopasować się do nowego położenia styków.

Rysunek 11. Geometria wycięć zaktualizowana zgodnie z przesunięciem styków silnika

Jak widać na powyższym przykładzie, Technologia Unite wprowadzona w Creo znacznie ułatwia i przyspiesza proces projektowania poprzez umożliwienie bezpośredniego wykorzystania modeli z innych systemów CAD. Możliwość wykorzystywania geometrii tych modeli jako referencji tak samo, jak ze zwykłych modeli Creo jest dużym ułatwieniem podczas tworzenia projektów, w których stosuje się modele CAD wykonane w różnych środowiskach modelowania.

Technologia Unite w praktyce – zmiany w modelach z innych systemów CAD

Często zdarza się też, że konstruktor dysponuje modelami CAD pochodzącymi z innych systemów i musi samodzielnie wprowadzić w nich modyfikacje, by dopasować je do własnego projektu. Dotychczas wiązało się to z koniecznością importowania całego (nierzadko dużego) zespołu i skonwertowania go do natywnego formatu plików Creo. Co więcej, należało przeprowadzić tę operację nawet wtedy, gdy konieczna była zmiana tylko jednego komponentu z całego zespołu. Dzięki Technologii Unite takie podejście nie jest już konieczne. Technologia Unite wprowadza koncepcję „konwersji na żądanie” – modele są umieszczane w zespole w natywnym formacie, a konwersja jest wykonywana tylko wtedy, gdy konieczne jest wprowadzenie zmian w wybranym modelu. Umożliwia to szybsze wykonanie zadania, ponieważ nie trzeba już czekać na zakończenie procesu konwersji kilkudziesięciu/kilkuset modeli – wystarczy skonwertować jedynie niezbędne.

W omawianym przykładzie zespół układu jezdnego stworzony w Creo zawiera też model osłony gąsienic, który został zaprojektowany w systemie SolidWorks. Ze względu na zmiany projektowe układu jezdnego konieczne jest wprowadzenie modyfikacji w modelu osłony.

Rysunek 12. Zespół Creo Parametric zawierający komponent z systemu SolidWorks

Aby konstruktor mógł wprowadzić zmiany w modelu osłony, musi zamienić go na model blaszany, by skorzystać z narzędzi do modelowania blach. Przekształcenie modelu bryłowego na model blaszany dostępne jest natomiast dla modelu Creo, a nie modelu z innego systemu CAD. W związku z tym w Creo, dzięki Technologii Unite, do przeprowadzenia całej operacji zostanie zastosowana konwersja modelu na żądanie. W ten sposób model z zewnętrznego systemu CAD jest konwertowany na model Creo dopiero wtedy, gdy zachodzi potrzeba wprowadzenia w nim zmian.

Rysunek 13. Konwersja na żądanie do modelu Creo

Po zakończonej konwersji modelu z systemu SolidWorks na model Creo konstruktor przeprowadził jeszcze konwersję modelu bryłowego na model blaszany. Dzięki temu może wykonywać operacje projektowe z zachowaniem logiki środowiska blaszanego (np. zachowanie grubości blachy).

Rysunek 14. Model z systemu SolidWorks skonwertowany na model blaszany Creo

Ponieważ model był początkowo modelem pochodzącym z systemu SolidWorks, nie istnieje w nim logika sterująca już stworzoną geometrią blaszaną. Aby wprowadzić zmiany w istniejącej geometrii, konstruktor wykorzysta narzędzia modelowania elastycznego (bezpośredniego). Modelowanie elastyczne od wersji Creo 4.0 jest dostępne także w środowisku modelowania blach, dzięki czemu można wprowadzać modyfikacje z zachowaniem pełnej charakterystyki modelu blaszanego (grubość blachy, promienie i kąty gięć, geometria podcięć) również w geometrii importowanej.

Rysunek 15. Model zmodyfikowany narzędziami modelowania elastycznego

Dzięki Technologii Unite dostępnej w Creo konstruktorzy nie muszą już martwić się o aktualność danych wymienianych za pomocą formatów STEP i IGES. Możliwość otwierania modeli z innych systemów CAD bezpośrednio w Creo i wykorzystywania ich geometrii podczas projektowania znacznie przyspiesza pracę i minimalizuje ryzyko wystąpienia błędów. Teraz inżynierowie mogą skupić się na swojej rzeczywistej pracy: projektowaniu doskonałych produktów.

Autor: Łukasz Mazur

Pobierz wersję testową Creo 6.0