Jak przygotować model pod druk 3D w kilku prostych krokach?

Obecnie druk 3D śmiało wkroczył nie tylko w świat prototypów i mechaniki, ale również świetnie sprawdza się w świecie cyfrowych artystów. Drukarki prężnie drukują figurki wydawnicze, również świetne perspektywy plasują się na rynku gier figurkowych i planszowych. Artyści także potrzebują prototypów, by móc sprawdzić jak wymysły ich wyobraźni prezentują się w rzeczywistości. Bardzo widoczne, zwłaszcza na rynku zachodnim są ozdoby do restauracji czy barów i wszelkiego rodzaju użytków publicznych. Coraz śmielej wykorzystywane są do tego wydruki 3D, w których potrzebna jest dusza artysty. Chcesz wydrukować stworzoną przez siebie, swoją ulubioną postać? Nic nie stoi na przeszkodzie by to zrobić! Oto niektóre z zasad, które warto przestrzegać:

Większość drukarek posiada dedykowane oprogramowanie, które jest w stanie przetworzyć formaty plików oferowane przez oprogramowanie do modelowania w 3D np. CAD. Większość programów do projektowania obsługuje format STL, który to z całą pewnością przetworzy np. program RayWare, czy Z-Suite.

Po wprowadzeniu modelu do owego programu, możemy zmodyfikować jeszcze wiele parametrów, m.in. podpory i ich umiejscowienie, ilość drukowanych modeli, rodzaj materiału, czy rodzaj wypełnienia (model ma być pusty w środku czy wypełnioyn, rodzaj tego wypełnienia itd. )

W kolejnym kroku program przekonwertuje model z formatu STL do G-code, który jest zakodowaną instrukcją tekstową dla drukarki. Zawiera on każdą zmianę wykonaną w czasie i przestrzeni przez drukarkę. Dzięki temu drukarka wie gdzie i kiedy przemieścić głowicę, lub który region basenu z żywicą naświetlić w danym momencie.

O tym warto pamiętać!

Parametry drukarki to nie wszystko, nie ważne jak bardzo zaawansowany sprzęt mielibyśmy do dyspozycji to bez znajomości paru dosyć istotnych zasad, często możemy się rozczarować rezultatami naszych wydruków. Oto kilka z nich:

1. Modele w świecie cyfrowym domyślnie są pustą skorupą, przede wszystkim ze względu na oszczędność mocy obliczeniowej. Jednak w realnym świecie wszystko ma swoją określoną grubość, nawet jeśli wynosi ona nie wiele więcej od grubości na poziomie cząsteczkowym to jednak wciąż jest to grubość.

Dlatego warto nadać naszemu projektowi określoną grubość ściany już w jego wczesnej fazie tworzenia, tak by drukarka miała informacje na temat drukowanych ścianek.

Warto również dopasować grubość ściany do wielkości obiektu, zrobić to proporcjonalnie większy model - grubsza ściana.

2. Najprostszą metodą nadania grubości jest proste „extrude” w dół.
Jednak podczas tej czynności niektóre elementy obiektu mogą zostać zniekształcone, jak np. rogi.

3. Trzeba je po prostu naprawić wszelkimi dostępnymi sposobami, tutaj zostało to naprawione narzędziem „merge„.

4. Warto też pamiętać aby nie tworzyć siatki ubogiej w szczegóły, w odróżnieniu od klasycznego modelowania dla druku 3D im gęstsza siatka tym dokładniej wydrukowane będą nasze modele.

5. Jednym z ostatnich kroków jest przebudowa siatki w taki sposób by zawierała możliwie jak najwięcej informacji, jednak oczywiście zachowując zdrowy rozsądek, by nie doprowadzić do „zapchania” pamięci. Programy do druku 3D bardzo pozytywnie reagują na szczegółowe siatki, zwłaszcza tam gdzie występuje wiele krzywizn. Warto więc przed eksportem zagęścić siatkę.

6. Warto również zawczasu zapisać osobno obiekt przed zagęszczeniem, aby móc wprowadzić ewentualne poprawki.

Źródło: Patryk Konieczny | PCC Polska