NX i Formy wtryskowe – cz.3

NX (poprzednia nazwa Unigraphics) jest oprogramowaniem firmy Siemens PLM Software. Pozwala zrealizować cały cykl „życia” produktu począwszy od koncepcji przez wykonanie modelu, aż po stworzenie narzędzi produkcyjnych. Umożliwia zarządzanie wszystkimi etapami niezbędnymi do wprowadzenia wyrobu na rynek, uwzględniając pełną wizualizację produktu. Dzięki różnorodnym aplikacjom pozwala znacznie zredukować ryzyko wystąpienia błędów i przyspieszyć pracę - jedną z takich aplikacji jest NX Mold Wizard.

NX Mold Wizard jest specjalistycznym modułem do projektowania form. Mogą to być formy odlewnicze, wtryskowe, formy do szkła itd. W poprzednich artykułach zostały przedstawione narzędzia wspomagające analizę detalu i tworzenie gniazd formujących. Omówione zagadnienia pozwalały w szybki sposób oszacować jakość modelu i wykonać wkłady formujące. Największy wpływ na przyspieszenie prac konstrukcyjnych ma wykorzystanie bazy części znormalizowanych. Szybkie wstawienie części i sprawne nimi zarządzanie znacznie skraca czas konstruowania  i pozwala szybko wprowadzić zmiany na dowolnym etapie konstrukcji.

Baza części znormalizowanych

NX posiada znacznie rozbudowaną bazę cześci znormalizowanych (kilkaset pozycji) światowych producentów, do których można zaliczyć: HASCO, DME, MISUMI, STRACK, MEUSBURGER, FUTABA, itd. Niedługo do czołowych dostawców części znormalizowanych zawartych w NX będzie można zaliczyć rodzimego producenta FCPK Bytów.

Baza FCPK jest  w trakcie opracowywania przez zespół konstruktorów w firmie CAMdivision. Już można zobaczyć pierwsze efekty (rys.1).

Rys.1 . Okno Standard Part Management - Wstawianie części znormalizowanych.

Baza działa na zasadzie parametrycznej części sterowanej za pomocą arkusza kalkulacyjnego Excel. Dzięki takiemu rozwiązaniu użytkownik nie musi modyfikować modelu, aby zaimplementować własne wartości. Wystarczy wykonać edycję arkusza kalkulacyjnego, uruchamiając go bezpośrednio w oknie wstawiania części (rys.2). Nie musimy znać położenia pliku na dysku.

Rys.2. Edycja arkusza kalkulacyjnego Excel.

Okno służące do wstawiania części z bazy posiada strukturę analogiczną, jak w standardowym sposobie modelowania (jest podzielone na grupy). W pierwszej grupie znajdują się katalogi, natomiast w drugiej grupie części w nich zawarte. Po wskazaniu odpowiedniej części w grupie Datails (rys.3), można ustawić parametry wstawianych modeli. Pierwsze parametry sterują następnymi. Przykładowo, ustawiając średnice kołka prowadzącego, program aktualizuje parametr długości i pozwala wybrać tylko taką długość, jaka występuje w normie. Użytkownik nie musi korzystać z normy papierowej.

Rys.3. Grupa Details – Ustawianie parametrów części znormalizowanej.

Oprócz paramentów  wybieranych z listy, niektóre z nich można zmieniać za pomocą suwaków lub ręcznie wpisując odpowiednią wartość (rys.4).

 Rys.4. Zmiana parametrów za pomocą suwaka (a) oraz przez ręczne wpisanie wartości (b).

Wstawiane komponenty posiadają  dwie bryły, które są zdefiniowane jako TRUE i FALSE.  Są to bryły odpowiednio  wchodzące w skład narzędzia oraz bryły, które w późniejszym etapie projektowania zostaną odjęte od płyt lub wkładów formujących w celu wykonania otworów (rys.5). W przypadku śrub podczas odejmowania w otworach zostaje naniesiony gwint.

Rys.5.  Zamek boczny zawierający bryłę TRUE (bryła zamka i śrub) i FALSE (bryła wycinająca kieszeń pod zamek i otwory pod śruby)

Baza mechanizmów

Oprócz prostych elementów, jak te wymienione wyżej, baza zawiera całe zespoły suwaków i skosów zgrupowanych w osobnym poleceniu. Okno z legendą informuje użytkownika, jakie parametry należy zmienić, aby sterować np. szerokością czy wysokością suwaka. Okno umożliwia przewijanie między poszczególnymi obrazkami za pomocą strzałek (rys.6 c). W efekcie można mieć do dyspozycji wiele pomocnych informacji . Zaletą  wykorzystania suwaków z bazy jest automatyczne dobieranie długości kolumny  na podstawie zadanego kąta i skoku.

Rys.6. Okna informacji.

Baza złączy i inne akcesoria

NX w swojej bazie posiada także niezbędne akcesoria służące do wprowadzania obiegu chłodziwa. Budowa polecenia jest analogiczna jak wcześniej. Znajdują się tutaj takie akcesoria, jak: końcówki chłodzenia, przegrody,  zaślepki rozprężne, oringi itd.

Baza korpusów

Ostatnią bazą,  jaką można wykorzystać do konstruowania form, są korpusy. Stanowią w pełni sparametryzowane złożenia, na podstawie których wstawiane części znormalizowane się pozycjonują. Do takich części należą wypychacze, które automatycznie sczytują położenie oprawy wypychaczy. Dzięki temu wstawiane są na odpowiedniej wysokości. Użytkownik wybiera typ i  rozmiar korpusu.

Rys.7. Baza korpusów.

 Adaptacja bazy do potrzeb firmy

Dużą zaletą baz NX jest możliwość ich modyfikacji oraz szybkie dodawanie  nowych rozwiązań konstrukcyjnych używanych w firmie. Dobrze skonfigurowana baza pozwala na szybsze i łatwiejsze przyuczenie młodych konstruktorów. Gotowe rozwiązania zapobiegają błędom wynikającym z niedostatecznej wiedzy. Do bazy często podpina się rysunki płaskie, na których wstępnie zostają zwymiarowane płyty, wypychacze, suwaki itd. Dzięki temu czas sporządzania dokumentacji skraca się o połowę. Niektóre firmy wprowadzają parametryzację tabeli złożenia i tabeli rysunku, które są automatycznie wypełniane przez sczytanie danych z komputera lub z wybranego pliku. Poniżej został przedstawiony przykład skonfigurowanego korpusu, który został uzupełniony o dodatkowe części. Jednym kliknięciem zostaje wstawiony kompletny korpus. Kolejnym drugi takt, który automatyczne sczytuje rozmiar i położenie. W każdej chwili można zmienić  wielkość korpusu bez utraty wczytanych komponentów.

Rys. 8. Zmodyfikowany korpus do dwutaktu.

 Niektórzy konstruktorzy preferują polskie nazewnictwo w złożeniu. Użytkownik bez modyfikacji plików wsadowych może  zmienić charakterystykę nazewnictwa, używając pliku tekstowego, który mapuje nazwy podczas wczytywania.

Podsumowanie

Reasumując, można śmiało stwierdzić, że biblioteka NX Mold Wizard ma bardzo rozbudowaną strukturę. Należy pamiętać, że aby w pełni wykorzystać możliwości systemu, należy ją dostosować do standardów firmy. 

W następnym artykule zostaną  przedstawione kolejne narzędzia wspomagające konstrukcję form .

Autor: Marcin Antosiewicz, CAMdivision