Definiowanie ZERA w Edgecam
Podczas przygotowania geometrii do obróbki ważnym krokiem jest prawidłowe zdefiniowanie ZERA. ZERO to punkt względem, którego będzie generowany kod NC. Czynność tę możemy wykonać na kilka sposobów:
1. Przesunięcie geometrii do istniejącego ZERA, wykorzystując do tego narzędzie Przesuń. Korzystając z opcji Przesuń zaznaczamy opcję Dynamicznie, umożliwia ona przesunięcie wybranych elementów między dwoma wskazanymi punktami, bez potrzeby wpisywania konkretnej wartości.
2. Złapanie, a następnie upuszczenie znacznika ZERA w wybranym miejscu.
3. Tworzenie nowego ZERA, Ustawienie ->Modyfikuj ZERO ->Utwórz ZERO.
Utwórz ZERO.
Odpowiednie kierunki osi oznaczone są kolorami, czerwony reprezentuje oś X, zielony oś Y, a niebieski oś Z.
Dostępne dla narzędzia Utwórz ZERO.
Utwórz ZERO.
W okienku Nazwa wprowadzamy nazwę tworzonego ZERA, jeśli orientacja osi jest odpowiednia wystarczy zaznaczyć opcję Początek układu, pozostałe jak na rysunku wyżej, zatwierdzić OK i wskazać nowy punkt ZERA. Natomiast, jeśli płaszczyzna pracy nowego ZERA nie jest równoległa do aktywnego, rozwijamy opcję Płaszczyzna i wybieramy jedną z dostępnych tam opcji.
Opcje w menu Płaszczyzna
- Przez łuk - po wybraniu tej opcji program utworzy nam ZERO, którego płaszczyzna pracy (XY) będzie równoległa do płaszczyzny, w której leży wskazany przez nas łuk
- Normalny do linii – płaszczyzna pracy nowego ZERA będzie prostopadła do wskazanej przez nas linii
- Przez 3 punkty – płaszczyzna pracy definiowana jest przez wskazanie trzech punktów, gdzie pierwsze dwa determinuje nam kierunek osi X, natomiast trzeci definiuje płaszczyznę pracy, która przechodzi przez oś X i punkt d3.
Nowe ZERO
- Normalna do lica – płaszczyzna robocza będzie równoległa do wskazanej płaskiej powierzchni, użyć jej możemy dla modeli bryłowych
- Oś lica – płaszczyzna pracy będzie prostopadła do osi wskazanej powierzchni cylindrycznej
- Wyrównanie do widoku – płaszczyzna pracy będzie prostopadła do bieżącego widoku.
Wszystkie te opcje po zaznaczeniu opcji Początek układu, definiują płaszczyznę równoległą do płaszczyzny roboczej nowego ZERA, dodatkowo wskażemy punk, przez który będą przechodziły jego wszystkie osie.
Dzięki opcji Płaszczyzna pracy możemy zmieniać płaszczyznę roboczą tworzonego ZERA.
Płaszczyzna pracy.
Opcja Wymiar po przełączeniu z 3D na 2D powoduje nam, że nowe ZERO będzie wyświetlało tylko 2 osie współrzędnych.
Przełączanie z 3D na 2D.
Korzystając z narzędzia Utwórz ZERO możemy zdefiniować nowe ZERO, które będzie obrócone o dany kąt, względem wybranego przez nas ZERA. Poniżej przedstawiono ustawienia dla tworzonego przykładowego ZERA Test, jest ono obrócone o 90° wokół osi X względem ZERA Nowe.
Zero części.
Tworząc ZERO przez obrót względem innego możemy również skorzystać z opcji Początek układu, dzięki której dodatkowo możemy zmienić jego początek. Tworzenie ZERA na „górze” detalu bardzo ułatwia wprowadzanie poziomów podczas deklarowania obróbki, poza tym w tak zdefiniowanej obróbce kod NC będzie czytelniejszy.