Wentyle

WENTYLE są aplikacją AutoCAD'a, wspomagającą rysowanie i obliczanie instalacji wentylacyjnych. Współpracuje z następującymi programami:
- AutoCAD od 2000 do 2009 oraz starszy AutoCADR14
- AutoCADLT od 2000LT do 2009LT + LT Extender
Jest także wersja WENTYLI na IntelliCADa z Intersoftu oraz na BricsCADa w wersji 7 lub V9.

Program jest bezpłatny

WENTYLE wspomaga rysowania instalacji wentylacyjnych opartych na systemie przewodów o przekroju okrągłym oraz przewodów i kształtek o przekroju prostokątnym i owalnym ALNOR. Zawiera też bazę kanałów i złączek z płyty CLIMAVER firmy BH-Res, bazę wentylatorów i akcesoriów DOSPELA, bibliotekę nawiewników Flakt Bovent oraz biblioteki asortymentu firm: Smay, CWK, Darco i Belimo.

Umożliwia wygodną budowę instalacji i łatwe wprowadzanie do nich zmian. Na końcu tworzy automatyczne zestawienie wykorzystanych w projekcie elementów. Możliwe jest także automatyczne obliczenie spadków ciśnień stworzonej instalacji lub jej fragmentu.Program pracuje w środowisku AutoCADa, powstał w wyniku szerokich konsulacji wśród polskich projektantów wentylacji. Jest też cały czas rozwijany.

Baza elementów
W programie dostępna jest baza kanałów okragłych, prostokątnych i elastycznych produkcji "ALNOR Systemy Wentylacji Sp. z o.o." Trwają starania, aby znalazły się w programie także bazy innych producentów.

Poszczególne typy elementów reprezentuja w bazie czytelne ikony.

Po wybraniu ikony otwiera się okienko dialogowe elementu, w którym wybieramy "Rozmiar" i "Rzut elementu z punktem wstawienia" (czasem również akcesoria typu: "Stopień zamknięcia przepustnicy", "Rodzaj silnika" itp.). Wpisujemy też symbol instalacji (jeśli wcześniej nie został podany). Tak określony element zaczepiony na kursorze wstawiamy w projekt jak zwykły autocadowski blok, z usprawnieniem umieszczania opisu.

Powyżej przedstawione jest okienko złączki prostokątnej, której rozmiar określa projektant, podając jej wszystkie wymiary. Można łatwo stworzyć bazę własnych rozmiarów takiego elementu.
Kanały mają przydatną opcję wstawiania, polegającą na "rozpięciu" kanału między dwoma wskazanymi punktami. 

Edycja elementów
Oto okno edycyjne kratki wentylacyjnej ALNORA.

Okno edycji elementu jest identyczne jak okno wstawiania, możemy zatem zmienić wszystkie parametry ustalane przy wstawianiu elementu np. rozmiar czy numer w instalacji.

Ale też możemy ZMIENIĆ FIGURĘ-RZUT! już wstawionego elementu.

Na powyższym rysunku, górny (fioletowy) przekrój gałezi uzyskano w ten sposób, że rzut (na dole) został skopiowany na górę i edycją zmieniono w górnym figury-rzuty trójnika i kolan osiągając szybko widoczny przekrój gałęzi. (Na koniec edycją grupową odznaczono górnej gałęzi zliczalność, żeby nie była zdublowana w zestawieniu, stad kolor fioletowy).
Edycja, dzięki jej dużemu zasiegowi jest mocną stroną programu. Pod przyciskiem "Więcej" mamy na przykład możliwość ingerencji w numer katalogowy i opis elementu w zestawieniu. Jeśli zmieniliśmy rozmiar złączki, możemy edytować specjalnym rozkazem kanał, który do niej dochodzi. Kanał taki po kliknieciu jednej ikonki zmieni swoją średnicę i długość, dopasowując się do zmienionej złączki.

Element własny
Możliwe jest dodanie do projektu elementu "własnego". Jest wydzielony rozkaz-ikona, który ze wskazanego obiektu rysunkowego tworzy element akceptowany przez nakładkę.

Powyżej widoczne jest okienko definicji parametrów elementu własnego (tu wentylator dachowy). Oprócz parametrów opisowych obiektu potrzebnych do zestawienia, wskazuje się punkty styku obiektu z instalacją. Jest to potrzebne, przy rozeznawaniu się przez program w instalacji (obliczanie spadków ciśnień). 

Zestawienie
Program wykonuje automatycznie zestawienie użytych w projekcie elementów. Zawartość zestawienia zgodna jest z ogólnie przyjętymi zasadami.

Zestawienie może być wykonane w formie tabelki rysunkowej (jak wyżej) albo jego treść exportowana jest do pliku textowego.
Program może stworzyć dwie wersje zestawienia: klasyczną oraz wersję, w której elementy posegregowane są wg producentów, tekie rozwiązanie ułatwia rozsyłanie zamówień. 

Obliczenia
Obliczenia odbywają się według prostych zasad. Obliczone zostaną spadki ciśnień stworzonej przy użyciu programu instalacji lub jej fragmentu. Oczywiście przed wydaniem rozkazu "Oblicz" trzeba podać żądane wydajności na zakończeniach instalacji. Po obliczeniu zaglądamy osobnymi rozkazami do wyników obliczeń, aby stwierdzić czy obliczona instalacja jest wyrównana. Jeśli nie, dokonujemy zmian w instalacji, tak jak w rzeczywistości, domykamy przepustnicę edycją elementu, dodajemy jakiś element korygujący itp. Powtarzamy obliczenia i po raz kolejny sprawdzamy wyniki itd. aż do skutku.

Powyżej, pokazano efekty działania rozkazu wglądu w pojedynczy kierunek elementarny (tu trójnik odejście). W linii komend pokazuje się spadek ciśnienia miejscowy i suma spadków w gałęzi do tego miejsca. Wyżej w otwierającym się okienku widać więcej szczegółów. Rozkaz służy też do podawania wskazanemu kierunkowi miejscowego spadku ciśnienia "z ręki" (np.wg własnych wytycznych obliczeniowych).

Odległe fragmenty instalacji na rysunku można połączyć wirtualnie, w celu stworzenia ciągłej instalacji do obliczeń. Na powyższym widoku widzimy oznaczoną w celach kontrolnych w instalacji gałąź główną, która wskazuje na takie obliczeniowe połączenie instalacji w jedną całość. 

Wyrównanie spadków ciśnień
W procesie wyrównania spadków ciśnień kluczowe są rozkazy wglądu w wyniki obliczeń i oszacowania ewentualnego niewyrównania.

Rozkaz wglądu w elementarny kierunek (tu trójnik odejście) pokazuje w okienku "Dane na elemencie" sumy spadków w gałęziach związanych z dwoma kierunkami trójnika (kolumna "Suma[Pa]"). Tutaj sumy te nie różnią się wiecej jak o 2%, wiec trójnik jest wyrównany.

Istnieje rozkaz, który pokazuje listę (powyżej) wszystkich trójników w projekcie, z kompletem danych o wyrównaniu spadków ciśnień. Poniżej zestawienie wszystkich kierunków elementarnych w obliczonej instalacji, pogrupowane w gałęzie, na początku gałąź główna.

Dobór wentylatora
Dzięki temy, że obliczenia spadków ciśnień, znajdują (niejako przy okazji) gałąź główną instalacji, możliwe jest określenie danych instalacji, służących do doboru wentylatora.

Dokonuje tego rozkaz, którego efekt widać poniżej.

Rozkazy pomocnicze
Program zawiera wiele rozkazów pomocniczych, ułatwiających panowanie, nad czasem mocno skomplikowanymi przebiegami instalacji wentylacyjnych.

Jest np. rozkaz pokazujący wartości wcześniej zadeklarowanych wydajności na wlotach i wylotach z instalacji.
Efekt działania rozkazu na ilustracji powyżej.

Inny rozkaz pokazuje przebieg gałęzi głównej obliczonej instalacji (największy spadek ciśnienia).
Oprócz tego rozkaz na życzenie oznacza wszystkie obiekty w projekcie o zerowym spadku ciśnienia (elementy własne albo nie mające wytycznych obliczeniowych).
Może też wskazać (dla przypomnienia) wszystkie elementy, którym podano spadki ciśnień "z reki".
Tutaj obiekty oznaczone przez rozkaz przybierają kolor czerwony.

Nakładka posiada też kalkulator branżowy, przliczający podstawowe wielkości związane z obliczeniami instalacji wentylacyjnych. 

Instrukcja
Program zawiera przystępnie napisaną instrukcję. Składa się ona z dwóch części. W pierwszej, ilustrowanej rysunkami, przedstawiony jest sposób budowy i edycji instalacji, przy pomocy nakładki. W drugiej cześci opisano sposób obliczania zbudowanej instalacji. Obliczenia przybliża się poprzez przykład z załączonego rysunku szkoleniowego. Oprócz przykładu jest jeszcze opis komend obliczeniowych i umożliwiających wgląd w wyniki obliczeń.